کشور عزیزمان ایران در زمان اجرای سرشماری ١٣٩٥ دارای ٣١ استان، ٤٢٩ شهرستان، ١٢٤٢ شهر و ٩٧٥٣٨ آبادی و در زمان اجرای سرشماری ١٣٩٠ نیز دارای ٣١ استان، ٣٩٧ شهرستان، ١١٣٩ شهر و ٩٦٥٤٩ آبادی بود. تا پایان شهریور سال ١٤٠٠ تعداد استانها تغییری نداشت، اما تعداد شهرستانها، شهرها و آبادیها در سال ١٤٠٠ در مقایسه با سال ١٣٩٥ به ترتیب به تعداد ٤٦٩، ١٤١٩، ٩٨٢٢٢ مورد افزایش یافت.
بسیاری از نقاط شهری سال ١٤٠٠ ، در سرشماری‌های ١٣٩٠ و ١٣٩٥ به عنوان آبادی یا بخشی از یك آبادی، سرشماری شده است. در مواردی نیز قسمت‌هایی از یك شهر جدا و به صورت آبادی سرشماری شده است. بنابراین لازم بود محدوده‌های مورد مطالعه بازسازی شوند تا بتوان جمعیت آنها را با یكدیگر مقایسه کرده و رشد جمعیتی آنها را محاسبه کرد. این کار نیاز به صرف وقت و دقت زیادی دارد. در این مطالعه تعداد جمعیت شمارش شده در سرشماری سالهای ١٣٩٠ و ١٣٩٥، در قالب تقسیمات سرزمینی شهریور سال ١٤٠٠ بازسازی شدند. پس از بازسازی جمعیت سال ١٣٩٠ در قالب محدوده جغرافیایی پایان شهریور سال ١٤٠٠، تعداد جمعیت شهری و روستایی کشور در سال ١٣٩٠ تغییر یافت. به این ترتیب در یك دوره زمانی ده ساله تعداد ١,٦٣٦.٠٣٦ نفر بر جمعیت شهری افزوده و در مقابل همین مقدار از جمعیت روستایی کاهش یافت. به عبارتی تغییر تقسیمات کشوری باعث افزایش بیش از یك میلیون و ششصد هزار نفری جمعیت شهری شد، بدون آن که مهاجرتی بین مناطق شهری و روستایی اتفاق افتاده باشد.

برای دستیابی به اطلاعات بیشتر به سند پیوست مراجعه نمایید.