طرح آمارگیری از گردشگران ملی یكی از طرح‌های مركز آمار ایران است كه با هدف تهیه آمار و اطلاعات مربوط به سفرهای گردشگری خانوارهای كشور، برای بررسی‌های اقتصادی و تصمیم‌گیری مدیران و برنامه‌ریزان در حوزه گردشگری، توسط آن مركز به اجرا در می‌آید. در این طرح با مراجعه به خانوارهای نمونه، اطلاعاتی در مورد ویژگی‌های سفر از جمله تعداد سفر، نوع سفر( با اقامت شبانه و بدون اقامت شبانه)، هدف اصلی سفر، شیوه سفر، نوع اقامتگاه گردشگران، نوع وسیله نقلیه مورد استفاده، تعداد شب اقامت و هزینه‌های سفر و همچنین اطلاعاتی در مورد ویژگی‌های اجتماعی اعضای خانوار مانند سن، ‌جنس، وضع سواد و وضع اشتغال جمع‌آوری می‌شود.

نتایج این طرح آماری در سال ١٤٠٠ (در شرایط کرونایی) نشان می‌دهد:

• در سال ١٤٠٠، ٣٠ درصد از خانوارهای كشور، یعنی حدود ٧ میلیون و ٨٠٠ خانوار حداقل یك سفر داشته‌اند.
• در طول سال ١٤٠٠، ٢٤ میلیون و ٦٨٧ هزار سفر انجام شده است.
• تعداد سفرهای داخلی در سال ١٤٠٠، ٢٤ میلیون و ٦٣٩ هزار سفر بوده که ٤٢ درصد از آن، با اقامت شبانه و ٥٨درصد بدون اقامت شبانه بوده است. 
• پنج استان خراسان رضوی، مازندران، تهران، فارس، اصفهان، مقصد بیشترین سفرهای با اقامت شبانه در سال ١٤٠٠ بوده‌اند.
• پنج استان مازندران، اصفهان، تهران، فارس، گیلان مقصد بیشترین سفرهای بدون اقامت شبانه در سال١٤٠٠ بوده‌اند.
• بیشتر سفرهای با اقامت شبانه در سال ١٤٠٠، با هدف دیدار دوستان و بستگان (٦٥ درصد)، گردش و تفریح (١٦ درصد) و درمان (١٠ درصد) انجام پذیرفته است.
• بیشتر سفرهای بدون اقامت شبانه در سال ١٤٠٠، با هدف دیدار دوستان و بستگان (٣١درصد)، درمان(٢٤ درصد) و گردش و تفریح (٢٠ درصد) انجام شده است.
• اقامتگاه اصلی مورد استفاده در سفرهای داخلی با اقامت شبانه خانوارها در سال ١٤٠٠، خانه بستگان و آشنایان با ٧٦ درصد، ویلا و آپارتمان شخصی با ١٢ درصد، ویلا و آپارتمان اجاره ای با ٦ درصد، اقامتگاه عمومی با ٣ درصد، سایر اقامتگاه‌ها ٢ درصد و چادر و کمپ شخصی و اقامتگاه سازمانی هر یک با ١ درصد بوده است.