مقدمه

مسکن و سرپناه به عنوان یکی از نیازهای اصلی بشر در کنار خوراک و پوشاک می­باشد. فارغ از رویکردهای سرمایه­ای و ثروت به مقوله مسکن، اصلی­ترین مسئله در برخورد با کالای مسکن، آن خدمتی است که به عنوان سرپناه تامین می­شود. در همین راستا در مسایل اقتصادی نیز مسکن از دو جنبه سرمایه و مصرف مدنظر قرار می­گیرد. تفکیک این دو از هم پیچیدگی­هایی را در مباحث رشد و محاسبه نرخ تورم ایجاد می­کند. ملاحظات نظری و مسائل مربوط به اندازه­گیری خدمت مسکن مهمترین چالش پیش روی تهیه­کنندگان شاخص قیمت مصرف کننده[1] (CPI) است. از آنجا که در تعریف شاخص قیمت مصرف­کننده، تنها کالا و خدمات مصرفی خانوار مدنظر می­باشد رویکردی که در مقوله مسکن مدنظر قرار می­گیرد می­بایست به گونه­ای تعریف شود تا بتوان هزینه های سرمایه ای و مصرفی مسکن را از هم تفکیک نمود. به عبارتی دیگر در کاربرد دوگانه CPI به عنوان یک نماگر اقتصاد کلان از یک طرف و کاربرد آن به عنوان یک شاخص، تعارضی ایجاد نکند.

در این نوشتار سعی شده است ضمن معرفی رویکردهای متفاوت در سراسر دنیا به محاسبه تورم مسکن در CPI  به تعریف رویکرد مورد استفاده در مرکز آمار ایران پرداخته و به شبهات و ابهاماتی که بعضاً به دلیل عدم آگاهی برخی پژوهشگران مطرح می­شود پاسخ داده شود...

برای مشاهده متن كامل مقاله  به فایل پیوست مراجعه كنید.