به مناسبت  15 مهر روز روستا و عشایر،‌ دفتر كشاورزی مركز آمار ایران اعلام كرد:‌

اولین سرشماری كشاورزی ایران در سال 1352 فقط در نقاط روستایی اجرا شد و پس از آن در سال‌های 1367، 1372 و 1382 سرشماری كشاورزی به صورت عمومی (نقاط شهری و روستایی) به مرحله اجرا درآمد. سرشماری عمومی كشاورزی 1393 چهارمین سرشماری عمومی كشاورزی كشور بود كه مهرماه آن سال به مرحله اجرا درآمد كه در این سرشماری بیش از 4 میلیون بهره‌بردار كشاورزی در سطح كشور سرشماری شده‌اند كه سهم بهره‌برداران روستایی 87 درصد بوده است.

طبق نتایج حاصل از سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1395، جمعیت كشور 79926270 نفر بوده است كه 26 درصد در نقاط روستایی سكونت داشتند.

مساحت اراضی كشاورزی كشور 16.5 میلیون هكتار می‌باشد كه 92 درصد در مناطق روستایی است. همچنین مساحت اراضی زراعی كشور 14.7 میلیون هكتار كه 93 درصد در مناطق روستایی و اراضی باغی1.8 میلیون هكتار می‌باشد كه 89 درصد آن در نقاط روستایی واقع شده است.

همچنین مطابق نتایج سرشماری عشایر كوچنده 1387، جامعه عشایر کوچنده ایران شامل 102 ایل و 597 طایفه مستقل است. از نظر تعداد جمعیت، ایل‌های بختیاری، قشقایی و ایلسون (شاهسون) بزرگ‌ترین و مهم‌ترین ایلات کشور هستند.

جامعه عشایر کوچنده کشور از 212660 خانوار با جمعیت 1186830 نفر تشکیل شده است. 51.3 درصد افراد این جامعه را مردان و بقیه را زنان تشکیل می‌دهند. 63 درصد افراد 6 ساله و بیشتر جامعه عشایر کوچنده باسواد و بقیه بی‌سوادند. نرخ باسوادی در مردان 70.9 درصد و در زنان 54.8 درصد است.

از 961377 نفر جمعیت 10 ساله و بیشتر در جامعه عشایری، 713425 نفر (معادل 74.2 درصد) را جمعیت فعال تشکیل می‌دهند.

امرار معاش عشایر کوچنده وابسته به فعالیت دامداری است و اصلی‌ترین هدف آن‌ها از کوچ نیز استفاده از منابع طبیعی برای چرای دام‌ها است.

هر چند جمعیت عشایر کوچنده نسبت به کل جمعیت کشور بسیار کم است اما این جامعه با بهره‌گیری از 28 درصد مراتع کشور، 30 درصد دام سبک (22 میلیون رأس گوسفند و بره و بز و بزغاله) و 4 درصد دام سنگین (305 هزار رأس گاو و گاومیش و شتر) را در اختیار داشته و حدود 25 درصد گوشت قرمز کشور (190 هزار تن) را تولید می‌کنند.