براساس نتایج "آمارگیری از مصرف حامل‌های انرژی و ویژگی‌های محیط زیستی خانوارهای شهری- 1395"،  25.0درصد از واحدهای مسکونی شهری، پنجره دو یا چند جداره داشته‌اند، درحالی‌که این سهم در سال 1390، 8.4 درصد بوده است. همچنین، 57.4 درصد واحدهای مسکونی شهری در سال 1395 و  54.4 درصد از واحدهای مسکونی در سال 1390 درزگیر در و پنجره داشته‌اند.

سهم پایین به‌کارگیری پنجره دوجداره در واحدهای مسکونی، به‌‌علت آشنا نبودن بخشی از مردم با پنجره‌های دو یا چند جداره و امتیازات آن‌ها نسبت به پنجره‌های معمولی است که در این راستا فرهنگ‌ سازی بیشتر ضرورت دارد. هم‌چنین هزینه‌ی زیاد نصب پنجره‌های دو یا چند جداره از دلایل عدم استقبال بسیاری از شهروندان است،  درحالی‌که باید نسبت به این موضوع مهم آگاهی داد که درآمد حاصل از صرفه‌جویی در مصرف انرژی در یک بازه زمانی چندساله، باعث می‌شود که تعویض پنجره‌های قدیمی توجیه اقتصادی داشته باشد. اعمال سیاست‌های تشویقی می‌تواند مردم، به ویژه اقشار با درآمد متوسط و پایین را نسبت به تعویض پنجره‌ها متمایل کند. همچنین از سازندگانی که با نصب اینگونه پنجره‌ها، بهینه‌سازی مصرف را دنبال می‌کنند؛ باید حمایت‌های لازم صورت گیرد. از طرفی هماهنگی مهندسان معماری و مکانیک و تأسیسات، در طراحی ساختمان، موجب به‌کارگیری پنجره‌های با اندازه مناسب، عایق در جداره‌های خارجی و کاهش و به‌صرفه بودن هزینه‌ها برای سازنده می‌شود. از طرف دیگر، کیفیت پایین و استاندارد نبودن بخشی از مصالح به‌کار رفته در ساخت این پنجره‌ها (تاب برداشتن پنجره‌های دوجداره و ورود هوا از بین آن‌ها)، بر اهمیت ضرورت نظارت دقیق یک نهاد صنفی منسجم و ناظر بر روند تولید و نصب پنجره‌ها، هم از لحاظ اجرای مبحث نوزده ساختمان و هم از لحاظ کیفیت و رعایت استانداردها می‌افزاید.

واحدهای مسکونی معمولی شهری برحسب استفاده از درزگیر و پنجره دوجداره: 1390 و  1395