براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1395 "میزان باروری كل[1]" ایران رقمی برابر  با 2.01 فرزند محاسبه شد. این شاخص براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن سال 1390 برابر 1،8 فرزند محاسبه شده بود.

·        میزان باروری كل ایران برای نقاط شهری كمتر از سطح جانشینی و برابر 1،86 فرزند و در نقاط روستایی بالاتر از سطح جانشینی و برابر 2،48 فرزند به دست آمد.

·        حداقل میزان باروری كل مربوط به استان گیلان با رقم 1،38 و حداكثر آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با مقدار 3،96 فرزند می‌باشد.

·        این شاخص برای استان تهران برابر 1،56 فرزند محاسبه شد.

·        استان‌های گیلان، مازندران و تهران به ترتیب با ارقام 1،38 و 1،51 و 1،56حداقل میزان باروری و استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی و هرمزگان به ترتیب با مقدار 3،96 ، 2،85، 2،84 و 2،64  فرزند، بالاترین میزان باروری را در كشور به خود اختصاص داده‌اند.

·        میزان باروری كل در همه استان‌های كشور، به غیر از استان گیلان، نسبت به دوره‌های سه ساله قبل، افزایش یافته است.

·        در مجموع، میزان باروری كل در 17 استان بالاتر از میانگین باروری كل كشور بوده و 14 استان نیز باروری پایین تر از میانگین كشوری داشته‌اند.

·        الگوی سنی باروری نشانگر افزایش میزان باروری در سنین 39-30 ساله و 19-15 ساله است. این تغییر از یكسو بیانگر جبران باروری تاخیری و از دیگر سو پیشرسی ازدواج و باروری سنین پایین تر از 20 سال بوی‍ژه در نقاط روستایی را نشان می­دهد.

·        میزان باروری ویژه سنی 15-19 ساله تا 40-44 ساله كل كشور اندكی افزایش یافته است.

·        افزایش باروری به ترتیب در گروه‌های سنی 35-39 ساله، 30-34 ساله و 15-19 ساله زنان شهری مشهود است. بیشترین افزایش در باروری ویژه سنی 35-39 ساله زنان شهری صورت گرفته است. این تغییر الگوی سنی سهم بسزایی در رسیدن میزان باروری كشور به سطح جانشینی را داشته است.

·        در نقاط روستایی، بیشترین افزایش باروری در گروه سنی 15-19 ساله مشاهده می‌شود.

·        سطح باروری در ایران در سال های اخیر روند افزایشی آرام داشته است.

·        الگوی سنی باروری در سال‌های اخیر از الگوی زودرس فرزندآوری به سمت الگوی دیررسی فرزندآوری در حال تغییر بوده است.